عکس تتو و خالکوبی سه بعدی روی بدن
خالکوبی (تتو) روی بدن + عکس
زنان معمولاً برای زیباتر شدن اقدام به خالکوبی می‌کرده‌اند.
خالکوبی در ایران به ادوار بسیار قدیم تاریخی بازمی‌گردد. تندیسه‌هایی در پازیریک و لرستان از دورهٔ هخامنشیان یافت شده‌است که نشان خالکوبی بر بدنشان بوده‌است.
مولوی در مثنوی معنوی، در ضمن داستان پهلوانِ قزوینی (شیر بی یال و دُم) به عمل خالکوبی با عنوان کبودی زدن اشاره می‌کند.
خالکوبی در فرهنگ و ملل مختلف
خالکوبی در ایران بیشتر نزد زنان، پهلوانان و اوباش جاهل مرسوم بوده‌است.
آینوها، مردم بومی ژاپن، بطور سنتی بر روی صورت خود خالکوبی می‌کنند. امروزه خالکوبی بر روی صورت در میان آمازیغ‌ها در شمال آفریقا، مائوری‌های نیوزیلند و آتایال‌های تایوان نیز شایع است. خالکوبی بویژه در اقوام پولینزی، و برخی گروه‌های قومی در تایوان، فیلیپین، برنئو، جزایر منتاوی، آفریقا، آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی، اروپا، ژاپن، کامبوج، نیوزیلند و میکرونزی شایع است.
خالکوبی در ادیان
گفته می‌شود از دیدگاه دین اسلام، خالکوبی روا نبوده‌است.
خواه به دلیل آزار بدن و خواه به دلیل نقش و نگار.
هم‌چنین با استناد به کتاب تورات در دین یهودیت، خالکوبی مجاز شمرده نشده‌است.
بر عکس این عمل در میان مسیحیان عملی مذهبی تلقی می‌شده است.
شیوه خالکوبی، با اندک تفاوت در همه جای ایران یکسان بوده‌است. ابتدا نقش را با سوزنی بر پوست حک می‌کردند تا اندکی خون بیاید. سپس ماده رنگی را بر این زخم قرار می‌داده‌اند تا به تدریج جذب پوست شود.
ماده رنگی می‌توانسته شامل نیل، سرمه، دوده چراغ، آب تره یا هر رنگ طبیعی ماندگار دیگر بصورت مایع یا جامد باشد که به آن خالکوبی گوشتی می‌گویند و به خاطر دلایلی از جمله خون آمدن و خطرات بهداشتی آن، این کار حرام اعلام شده![نیازمند منبع] اما در روش‌های جدید ازسوزن‌های معروف به سوزن سرطلایی استفاده می‌شود، در ابتدا طرح خالکوبی را با خودکار بر روی بدن می‌کشند، سپس سوزن سرطلایی را درون جوهر (جوهر خودنویس ropid)می‌زنند و به آرامی به زیر پوست بدن وارد می‌کنند! که نه موجب درد شده و نه موجب خون ریزی!
+ 2 - 0