روش های مختلف کاشت مو+عوارض هر روش

کاشت مو: روش ها و عوارض

کاشت موی طبیعی سر

کاشت مو یک روش جراحی است که فولیکول های مجزای مو را از یک بخش از بدن که " ناحیه اهداکننده"نام دارد به بخش کم پشت یا طاس بدن که " ناحیه دریافت کننده" نام دارد، انتقال می دهد. این روش کاشت مو در اصل برای درمان طاسی الگوی مردانه مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش که کمتر تهاجمی است، گرافت هایی که شامل فولیکول های مو می شوند و از لحاظ ژنتیکی در برابر طاسی مقاوم هستند، در پوست سر طاس کاشت می شوند. از این روش همچنین برای ترمیم مژه، کاشت ابرو، موی ریش، موی سینه، موی زهار و پر کردن جای زخم هایی که با تصادف  یا عمل هایی از قبیل کشیدن پوست و کاشت موهای قبلی ایجاد شده استفاده می شود. کاشت مو از این لحاظ با  پیوند پوست تفاوت دارد که در پیوند پوست تقریبا تمامی روپوست ها و پوست اطراف فولیکول مو را در برمی گیرد و در عوض یک نوار پوست مجزا، گرافت های کوچک زیاد کاشت می شوند.

از آنجایی که مو به صورت گروهی در گروه های 1 تا 4 تار مویی رشد می کند، پیشرفته ترین شیوه های امروزی این واحدهای فولیکولی 1 تا 4 تار مویی را در گروه بندی طبیعی خود برداشت و کاشت می کنند. از این رو، کاشت موی مدرن با تقلید از  رشد طبیعی موها یک ظاهر طبیعی را بدست می آورند. این روش کاشت موی طبیعی، کاشت واحد فولیکولی ( FUT) نام دارد. موی اهدا شده به دو شیوه برداشت می شود: برداشت نوری و استخراج واحد فولیکولی ( FUE).

کاشت مو روشی است که در آن مو از پشت و طرفین پوست سر (ناحیه اهدا کننده) گرفته می شود و به نواحی کم پشت یا طاس جلو، بالا یا فرق سر پیوند زده می شود. وقتی کاشت مو به اتمام رسید نتایج آن دائمی و برای تمام مدت زندگی ماندگاری خواهد داشت.

ارزیابی و برنامه ریزی پیش از عمل

در جلسه مشاوره اولیه، جراح پوست سر بیمار را بررسی می کند، در مورد اولویت ها و انتظارات بیمار بحث می کند و به او در انتخاب روش ( برای مثال درمان در یک جلسه یا چند جلسه) و آن چیزی که  باید به شکل منطقی انتظار داشت، توصیه  هایی می کند. فلوسکپی قبل از عمل کمک می کند تا بیمار بداند تراکم موی موجود او چقدر است، تا  نتایج پس از عمل گرافت های موی تازه کاشت شده را بتوان با دقت ارزیابی کرد. برخی از بیماران قبل از عمل ویتامین و ماینوکسیدیل موضعی استفاده می کنند.

چند روز قبل از جراحی، بیمار از استفاده از داروهایی که منجر به خونریزی در طی عمل و جذب ضعیف گرافت می شود، پرهیز می کند. مصرف الکل و سیگار موجب بقای کمتر گرافت می شود. عموما پس از عمل برای پیشگیری از عفونت گرافت یا زخم، آنتی بیوتیک تجویز می شود.

نحوه و مراحل عمل جراحی

عمل های کاشت مو به صورت سرپایی با تزریق ماده بی هوشی موضعی و داروی مسکن نه چندان قوی ( به صورت اختیاری) صورت می گیرد که عموما شش ساعت طول می کشد. پوست سر با شامپو شسته می شود و سپس قبل از برداشت پوست سر اهدا کننده، با یک عامل آنتی باکتریال درمان می شود.

برداشت فولیکول های مو با شیوه های مختلفی انجام می گیرد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. بدون توجه به اینکه کدام روش برداشت اهدا کننده مورد استفاده قرار می گیرد، استخراج مناسب فولیکول مو برای تضمین زنده ماندن موی کاشت شده و اجتناب از برش عرضی، برش ساقه مو از فولیکول مو اهمیت دارد. فولیکول های مو در زاویه کمی نسبت به سطح پوست رشد می کنند، که به این معناست که بدون توجه به روش کاشت مو، بافت کاشت باید با زاویه متناظر و نه عمود بر سطح، جدا شود.

امروزه گرافت های اهداکننده به دو شیوه استخراج می شوند: برداشت نواری و استخراج واحد فولیکولی

روش های کاشت مو       

موهای کناره ها و پشت سر با طاسی الگوی مردانه تحت تاثیر قرار نمی گیرند. جراح در نتیجه کاشت مو، می تواند فولیکول های موی اهداکننده را از کناره ها و پشت سر جدا کند و آنها را در فرق سر، جایی که ریزش مو صورت گرفته است، قرار دهد و موی تازه کاشت شده همانند زمانی که در ناحیه اهدا کننده قرار داشت، رشد می کند.

اولین گام در فرآیند کاشت مو طراحی خط مو است. جراج برای قرار دادن خط مو پیشنهاد خود را رسم می کند. شما می توانید در این فرآیند تصمیم گیری مشارکت داشته باشید.

موی پشت سر کشیده می شود و یک نوار باریک از مو تراشیده می شود. سپس پشت و جلوی فرق سر بی هوش می شوند.در حین انجام بی هوشی موضعی، نیتروز اکساید ( گاز خنده) به بیمار تزریق می شود. این تنها زمانی است که در حین عمل کمی احساس ناراحتی می کنید و تنها یک یا دو دقیقه طول می کشد.

سپس جراح نواحی ای را ایجاد می کند که گرافت ها در آنها قرار می گیرند. برش های خیلی ریز در خط مو برای کوچکترین گرافت های 1 تا 3 تارمویی صورت می گیرند. هر چه جراح به قسمت های عقب تر سر برود، به تدریج گرافت های بزرگتر که شامل گروه های واحد فولیکولی مو می شوند، را قرار می دهد. این کار این امکان را برای جراح فراهم می کند تا بدون قربانی کردن ظاهرطبیعی، تراکم بیشتری را بدست بیاورد. در طول جراحی باید هشیار باشید. تلویزیون تماشا کنید ، با دکتر و دستیاران او صحبت کنید. زمان این جراحی بین 3 تا 6 ساعت طول می کشد و می توانید در حین آن چیزی بخورید یا بنوشید.

وقتی کاشت مو به اتمام رسید، نسخه پس از عمل که شامل دارو و شامپو است، برای شما تجویز می شود. می توانید مطب را بدون بانداژ یا با بانداز اندک ترک کنید وروز بعد می توانید سرخود را با شامپو بشویید.

اغلب بیماران در طی یک یا دو روز پس از عمل، فعالیت نرمال خود را از سر می گیرند. کبره های ریز در جایی که کاشت ایجاد شده بوجود می آیند و معمولا بین 4 تا 7 روز پوست می اندازند. موهای کوچک در گرافت های جدیدا کاشت شده در حالت نرمال 2 تا 4 هفته پس از عمل پوست می اندازند و رشد موی دائمی 8 تا 12 هفته پس از عمل صورت می گیرد. در عرض 6 ماه رشد موی قابل توجه انتظار می رود و رشد موی کامل در عرض 9 تا 12 ماه صورت می گیرد.

اغلب بیماران پس از یک یا دو عمل جراحی می توانند از درمان ناحیه مشخص ریزش مو راضی باشند. در صورتی که ریزش موی بیشتری اتفاق بیفتد، به روش های کاشت موی دیگری نیاز است.

• روش برداشت نواری

برداشت نواری صرفا روشی برای برداشت فولیکول های مورد نیاز برای جراحی کاشت مو است. این  روش یکی از رایج ترین شیوه های جدا کردن مو از ناحیه اهداکننده است. این جراحی  تحت بی هوشی موضعی صورت می گیرد. داروی مسکن نه چندان قوی مورد نیاز است، اما اختیاری است.

در طول عمل، جراح از تیغه های بسیار ریز برای برداشت نوار بافت پوست مودار از ناحیه اهداکننده استفاده می کند. برداشت نواری عموما از پشت سر انجام می گیرد، اما بخش دیگری که از بدن که رشد موی مناسبی دارد،  نیز می تواند انتخاب شود.

هر برش باید به دقت انجام شود، تا بافت پوست برداشت شده همراه با  فولیکول های مودار باشد. معمولا، نوار برش داده شده 15 تا 30 سانتی متر طول و 1.5 سانتی متر پهنا دارد. وقتی این نوار برداشته شد، جراح نوار را به یک دستیار می سپرد تا برای کاشت فولیکول آماده شود. دستیار نوار را می شکافد و گروه های کوچک فولیکول های مو را که گرافت های مو نام دارند، استخراج می کند. برای انجام این کار به یک استریو میکروسکوپ نیاز است تا بافت چربی دار و الیافی را از گرافت ها جدا کند. دستیار مراقب است تا فولیکول های مویی که برای پیوند مورد نیاز است، آسیب نبینند.

در عین حال، جراح زخم بوجود آمده در ناحیه اهداکننده را بخیه می زند. بستن زخم با استفاده از قیچی های تریکوفیتیک یکی از جدیترین روش ها برای جراجی کاشت مویی است که از شیوه برداشت نواری استفاده می کنند. این کار باعث به حداقل رسیدن جای زخم های ناشی از برش ها می شود.

با استفاده از میکروتیغه های کوچک، جراح حفره های کوچکی را در ناحیه دریافت کننده ایجاد می کند.سپس گرافت ها در ناحیه دریافت کننده قرار داده می شوند. جراح این کار را در زاویه های از پیش تعیین شده انجام می دهد تا مو وقتی رشد کرد طبیعی به نظر برسد. در نهایت، متخصصان بخش نهایی قرار دادن گرافت ها در محل را انجام می دهند.

زنانی که جراحی کاشت مو برای آنها مناسب است، شامل موارد زیر هستند:

زنانی  که به دلیل ریزش موی کششی یا مکانیکی  دچار ریزش مو شده اند ( غیرهورمونی).

زنانی که قبلا تجربه جراحی پلاستیک یا زیبایی داشته اند و در مورد ریزش موی ناحیه های برش ابراز نگرانی می کنند.

زنانی که الگوی مشخصی از طاسی همانند طاسی الگوی مردانه دارند. این الگو شامل عقب رفتن خط مو، نازک شدن موی فرق سر و ناحیه اهداکننده ای است که تحت ریزش موی اندروژنتیک قرار نگرفته است.

زنانی که مبتلا به ریزش موی ناشی از آسیب هستند که شامل قربانیان سوختگی، جای زخم ناشی از تصادف و سوختگی شیمیایی می شوند.

زنان مبتلا به ریزش موی حاشیه ای، که مشابه با ریزش موی کششی است.

از آنجایی که زنان مبتلا به طاسی الگوی زنان ثبات ندارند، عموما کمتر سراغ جراحی کاشت مو می روند. با این حال، درصورتی که ریزش موی شما با هر یک از موارد فوق ایجاد شده باشد، می توانید از روش کاشت مو استفاده کنید.

مراقبت های پس از عمل

پیشرفت های صورت گرفته در مراقبت از زخم این امکان را فراهم می کند تا  پانسمان نیمه تراوا که نشت خون و مایع بافت را ممکن می کند، حداقل به صورت روزانه بکار برده و تغییر داده شود. ناحیه گیرنده آسیب پذیر باید در برابر خورشید محافظت شود و شستن سر با شامپو باید دو روز پس از جراحی صورت بگیرد. بعضی از جراحان  بیمار را وادار می کنند تا روز پس از جراحی موی خود را با شامپو شستشو دهد. شستشوی سر برای دلمه نبستن زخم دور ساقه مو اهمیت دارد. زخم های دلمه بسته به ساقه مو می چسبند و خطر از دست دادن فولیکول های موی تازه کاشت شده را در طول 7 تا 10 روز اول پس از عمل افزایش می دهند.

در طول ده روز اول، عملا تمامی موهای کاشت شده، که به دلیل تغییر مکان  به ناچار آسیب دیده اند، می ریزند. به این مرحله "شوک پس از عمل" گفته می شود. پس از دو تا سه ماه، موی جدید در فولیکول های انتقال یافته شروع به رشد می کند. موی بیمار به صورت نرمال رشد می کند و در شش تا نه ماه  ضخیم می شود. هر گونه ریزش موی احتمالی تنها در نواحی که کاشت صورت نگرفته، بوجود می آید. بعضی از بیماران برای به تاخیر انداختن  این نوع ریزش مو از دارو استفاده می کنند، در حالی که بیماران دیگر یک روش کاشت بعدی را برای رفع این مشکل انتخاب می کنند.

• پلاسمای غنی از پلاکت

این روش کاشت  و پیوند مو  شامل گرفتن خون خود و سانتریفوز کردن آن به منظور جمع آوری پلاسمای غنی از پلاکت در یک لوله می شود. پلاسمای غنی از پلاکت و عوامل رشد در بازتولید و ترمیم بافت بسیار مفید هستند. این پلاسما سپس به پوست سر تزریق می شود یا پس از درمان با دستگاه درمالورر در نواحی دارای ریزش مو مالیده می شود.

دکتر مقداری خون می گیرد که سپس در یک سانتریفوژ عمل آوری می شود تا تنها سلول های غنی یا پلاکت ها ( PRP) باقی بمانند.

PRP یا پلاسمای غنی از پلاکت بسیار غلیظ ، شامل پروتئین های رشد ضروری است و با سوزن ریز مخصوصی در پوست سر یا نواحی که باید درمان شوند، تزریق می شود.

می توان صرفا از روش درمانی ریزش موی PRP برای بهبود رشد مو استفاده کرد یا همچنین می توان آن را در کنار کاشت مو یا جراحی ترمیم مو مورد استفاده قرار داد.

عوارض

عوارض کاشت مو شامل تورم در نواحی فرق سر و پیشانی می شود. در صورتی که این عوارض باعث بروز ناراحتی شدند، تجویز دارو درد ورم را کاهش می دهد. علاوه براین، بیمار باید  در صورتی که پوست سر شروع به خاریدن کرد، مراقب باشد، زیرا خاراندن آن را بدتر می کند و باعث  دلمه بستن زخم می شود یک شامپوی ماساژ یا مرطوب کننده را می توان برای  کاهش خارش مورد استفاده قرار داد.

کلینیک کاشت مو, کلینیک کاشت ابرو, کلینیک پیوند مو, کلینیک ترمیم مو, کلینیک کاشت موی طبیعی, کلینیک های کاشت مو